https://www.facebook.com/ozan.record.89
gitme anne
bir gecenin sabaha karşı saatlerinde
kapı çarptı cama yönelirken ben
annem gidiyordu annem gidiyordu
dizlerim kırıldı,gözlerim kamaşıp düştüm
anne, anne üstümü şimdi kim örtçek
soğuk gecelerde hayalinle başbaşamı kalıcam
Her insan kendine ölür ve anne yüreğine gömülür.
Annelerin boşluğu çocukların yüreğine sığmaz
İnsan annesini kaybetmeden güçlüdür
yorulsa, el uzatacağı annesinin yüzüdür.
Dokundukça tazelenir, dokundukça kendine gelir
Baktıkça, yeryüzü gözünde dinginleşir
İnsan annesini kaybetmeden acıyı bilmez
Annesini kaybeden, köküne balta yemiş gibi
Cansuyu boşalır gözlerinden,
rüzgara teslimdir bedeni emanettir sözleri
Akıp gider zaman içinden ölmeyi beceremz
çünkü ölmek için hala yeterli neden yoktur
yaşamayı beceremez, yaşamak için güçsüzdür...
kırılırsa kanadı bu hele çok suçtur
İnsan annesini kaybetmeyi öğrenemez.
Donup kalır sesi, yüreğin dilini anneden
başka kimse bilmez. Tir tir titrer dağları,
çöl olur yamaçları, çayırlarında bir ot bitmez
annesini yok olma duygusu uçuruma gömmüştür
çünkü çocukluğunda üzerini örmüştür
yeryüzü oyuncaklarından. Ürküp dağlara göçmüştür kuzgunlar, korkuyla gömdüğünü görmüştür.
annesini kaybedenin kendinden başka kimi kalır?
Artık bir başınadır. Yeryüzüne yabancıdır
yatağa yabancıdır dostluğun tadı bile acıdır
sevdanın rengi bile gözünde matlaşır
